Too hot to handle? Het overschot aan emissierechten in de Kopenhagen onderhandelingen

Relevantie klimaatonderhandelingen

De analyse is gebaseerd op een kwantitatieve analyse met behulp van het geïntegreerde klimaatbeleidsmodel FAIR. Het overschot aan emissierechten, vaak ook 'hot air' of surplus emissies genoemd, is een belangrijk onderwerp in de klimaatonderhandelingen. Vooral de positie van Rusland is van belang omdat dit land verreweg het grootste overschot aan emissierechten heeft. Conclusie van het rapport is dat het probleem van de surplus emissies zonder meer opgelost moet worden in de onderhandelingen, omdat de grote omvang van de surplus emissies anders de uitkomsten van het hele akkoord in termen van effectieve, door doelbewust milieubeleid bereikte emissiereducties teniet kan doen. Ook kan het niet aanpakken van de surplus emissies leiden tot zeer lage prijzen in een toekomstige koolstofmarkt. Het zonder meer annuleren van de verkooprechten van deze overschotten tegen de wil van Rusland kan aan de andere kant leiden tot een terugtrekking uit het klimaatverdrag van dit land. Hoewel er goede argumenten zijn om deze optie binnen de strategische onderhandelingscontext overeind te houden, moeten de potentiële negatieve effecten op bredere internationale betrekkingen met Rusland van zo een terugtrekking niet onderschat worden. Meerdere compromissen zijn echter mogelijk.

Beschikbare opties

Gebaseerd op gesprekken met onderhandelaars zijn in dit rapport drie van deze opties geselecteerd en nader onderzocht. Dit zijn, in afnemende volgorde van milieueffectiviteit en toenemende volgorde van politieke haalbaarheid:

1. Striktere doelen voor alle Annex I landen
2. Strategische reserve voor Rusland
3. Institutionaliseren van optimale 'banking' voor Rusland

Alle drie de onderzochte opties zijn potentieel interessant voor beleidsmakers op zoek naar een compromis in de kwestie van de surplus emissies. Om een optimaal onderhandelingsresultaat te bereiken moet ook de optie van het volledig annuleren van de surplus assigned amounts units (AAU) tegen de zin van de surplus houdende landen, door bijvoorbeeld vrijwillige restricties van het gebruik van surplus AAU's door kopende partijen voor halen van hun doelstelling, overeind te houden.