Het belang van EU-klimaatbeleid voor Nederland

Een overzicht naar de stand van zaken op het gebied van het EU-klimaatbeleid wordt gegeven en een analyse over de toegevoegde waarde daarvan voor het Nederlandse klimaatbeleid. Er wordt onderscheid gemaakt in huidig en toekomstig EU-klimaatbeleid. Het huidige beleid is reeds geïmplementeerd, het toekomstige beleid zit tegen implementatie aan, waarbij de categorieën 'mature' en 'in the pipeline' worden gehanteerd als twee gradaties van 'tegen implementatie aan' zitten.

De conclusie van dit rapport is dat het reeds geïmplementeerde EU-beleid niet van groot aanvullend belang is voor het Nederlandse klimaatbeleid voor wat betreft de additionele emissiereducties in de periode tot 2010. Het beleid dat tegen implementatie aan zit biedt echter enkele EU-beleidsinstrumenten die naar verwachting wel kunnen leiden tot significante additionele emissiereducties ten opzichte van het beleid ingezet in de Uitvoeringsnota Klimaatbeleid deel 1, namelijk de Biofuel directive, de Renewables directive en de Europese energieheffing. Voor een aantal voorstellen (bijvoorbeeld de richtlijnen voor bio-fuels en voor WKK) is de verdeling van de voorgestelde Europese doelstelling over de individuele lidstaten van groot belang voor mogelijke additionele effecten.

Voor wat betreft het instrumenteel belang lijkt het directe effect voor Nederland gering: de meeste van de genoemde maatregelen kunnen en mogen ook uitsluitend op Nederlands niveau worden ingesteld. Echter, implementatie van beleid op Europees niveau kan de haalbaarheid en acceptatie van de nationale beleidsmaatregelen mogelijk vergroten, kan in een aantal gevallen leiden tot interessante kostenbesparingen dan wel bijdragen aan totstandkoming van eerlijke concurrentieverhoudingen (een 'level playing field'). Nederland kan belangrijke kostenvoordelen halen wanneer de volgende maatregelen op Europees niveau worden ingesteld: internationale emissiehandel, verplichte inzet van bio-fuels en internationale handel in groencertificaten als onderdeel van de afspraken voor promotie van duurzame energie. Een aantal maatregelen mogen niet door een EU-lidstaat op individuele basis worden geïmplementeerd, namelijk stimulering van WKK en efficiency-eisen aan apparatuur.