Gemeenten op de ladder

Uit het rapport ‘Gemeenten op de ladder’ blijkt dat de Ladder langzamerhand ingeburgerd raakt bij gemeenten. Zo geven de respondenten aan, dat het een vast onderdeel van het besluitvormingsproces van de ruimtelijke ordening is geworden. Uit de interviews met de beleidsambtenaren blijkt geen eenduidige noodzaak of urgentie tot aanpassing van de Ladder. Wel blijkt dat veel respondenten behoefte hebben aan meer duidelijkheid over wanneer en hoe de Ladder precies moet worden toegepast.  

De opvattingen van de respondenten over de Ladder zijn genuanceerd en de ervaringen met de Ladder zijn divers. De Ladder functioneert soms als middel om (ongewenste) initiatieven tegen te houden en soms als middel om de bewustwording over goede ruimtelijke ordening te bevorderen.

De eerste trede van de Ladder, die de ‘actuele regionale behoefte’ aankaart, heeft het meeste effect op de planvorming. Deze trede leidt tot discussie over het nut en de noodzaak van verstedelijkingsplannen in de regio. Veel gemeenten zien deze stap tot regionaal overleg als positief. Naarmate de regionale afstemming op orde is, wordt het namelijk eenvoudiger de Ladder toe te passen.

Gemeenteambtenaren geven aan dat de eerste trede er daadwerkelijk toe kan leiden dat een gemeentelijk plan niet doorgaat, omdat er binnen de regio onvoldoende of geen behoefte aan is. Op het moment dat in de regionale behoefteraming slapende plannen zitten, of plannen die voorlopig niet tot uitvoering zullen komen, ervaren gemeenten dit als onnodig belemmerend.