Wonen en werken: wringen binnen rode contouren

In de ruimtelijk-economische theorie wordt van oudsher verondersteld dat de planning van woonlocaties per saldo afhankelijk is van werklocaties. In de theorie staat een dergelijk ontwikkelingspatroon bekend als het monocentrische model. Deze notie lijkt op gespannen voet te staan met het in het recente verleden gevoerde ruimtelijk beleid. Tot op heden is dit beleid altijd gericht geweest op het ontwikkelen van woonlocaties in de veronderstelling dat werkgelegenheid op dezelfde locaties zou volgen. In dit artikel wordt op basis van ruimtelijk-economische analysetechnieken nagegaan hoe de ontwikkeling van woon- en werklocaties in het afgelopen decennium in Nederland vorm heeft gekregen. Is de ontwikkeling van woonfuncties volgend geweest ten opzichte van de werkgelegenheid, of is het juist andersom: stuurt de woonlocatie het vestigings- en uitbreidingspatroon van bedrijven?