Het Braziliaanse voorstel en andere opties van internationale 'burden sharing'. Een evaluatie van de methodologische aspecten en de beleidsaspecten, gebruikmakend van het FAIR model
Tijdens de onderhandelingen over het Kyoto Protocol, werd door Brazilië het zogenaamde Braziliaanse voorstel ingediend. Dit bevat een methodiek om de relatieve bijdrage van Annex I landen (de geïndustrialiseerde landen) aan emissiereducties te koppelen aan hun bijdrage aan de gerealiseerde mondiaal gemiddelde temperatuurstijging. Het Braziliaanse voorstel is niet in het Kyoto Protocol opgenomen, maar door de Conference of Parties in Kyoto (COP 3) verwezen naar SBSTA (Subsidiary Body on Scientific and Technical Advise) voor een nadere bestudering van wetenschappelijke en methodologische aspecten van het voorstel. In de tussentijd vond een herziening van het Brazilianen plaats. In dit rapport worden zowel de originele als de herziene methodologie geëvalueerd.
De oorspronkelijke methodologie is wetenschappelijk incorrect bevonden. Het herziene model vormt een aanzienlijke, maar bevat nog steeds een aantal tekortkomingen. Deze kunnen alle worden opgelost door een verbeterde parametrisatie, en door de toevoeging van een aantal extra processen of benaderingen te kiezen die al in andere modellen zijn getest en toegepast. Voor het evalueren van het Braziliaanse voorstel en het vergelijken van het voorstel met andere opties voor internationale is een nieuw model ontwikkeld: FAIR (Framework to Assess International Regimes for burden sharing).
Lastenverdelingscriteria die rekening houden met historische emissies en/of gebaseerd zijn op een per capita benadering zijn gunstig voor de ontwikkelingslanden. Daarentegen is het meenemen van de antropogene emissies van alle broeikasgassen en de emissies ten gevolge van landgebruiksveranderingen gunstig voor de geïndustrialiseerde landen. Een indicator later in de oorzaak-effect keten van het klimaatprobleem, zoals de bijdrage aan mondiale temperatuurstijging in plaats van emissies, is gunstig voor de ontwikkelingslanden.
Toepassing van het Braziliaanse voorstel op wereldschaal zou betekenen dat alle landen onmiddellijk hun emissies zouden moeten reduceren, ongeacht hun niveau van economische ontwikkeling. Om rekening te houden met de verschillen in ontwikkelingsniveau, kan een deelname drempel worden ingevoerd. Daarbij lijkt met name het gebruik van een deelnamedrempel gebaseerd op mondiaal gemiddelde emissie per hoofd interessant, omdat het resulteert in een mondiale convergentie van hoofdelijke emissieruimte. Het beloont reductie-inspanningen van de geïndustrialiseerde landen, terwijl het een ontwikkelingslanden stimuleert de groei in hun emissies te beperken. Tenslotte is ook een sector-georienteerde aanpak van internationale lastenverdeling. De resultaten van een eerste voorlopige toepassing van deze benadering op een mondiale schaal, worden hier tevens gepresenteerd.
Auteurs
Kenmerken
- Publicatietitel
- Het Braziliaanse voorstel en andere opties van internationale 'burden sharing'. Een evaluatie van de methodologische aspecten en de beleidsaspecten, gebruikmakend van het FAIR model
- Publicatiedatum
- 30 Juli 1999
- Publicatie type
- Publicatie
- Publicatietaal
- Engels
- Productnummer
- 90448