Ruimte in debat 2006/05

Inhoud

Over de vraag hoe de opzet en vormgeving van Vinexwijken zich verhouden tot de maatschappelijke dynamiek en de organisatie van het dagelijkse leven van huishoudens, gaat het essay van Ivan Nio in dit nummer van Ruimte in debat. Vinexwijken zijn weliswaar gevarieerd in hun vorm, maar ook programmatisch dichtgetimmerd en het beeld is gefixeerd, zo constateert Nio. Ze bieden nauwelijks ruimte voor onvoorspelbare ontwikkelingen en een rijker programma.

Maar willen de Vinexbewoners niet juist zo’n kant-en-klare wijk? Dat is de ervaring van Friso de Zeeuw (Bouwfonds). Wel zou je nu, bij het naderende einde van de Vinexopgave, de vraag kunnen stellen of de wijken opgewassen zijn tegen bijvoorbeeld de vergrijzing en mogelijkheden bieden voor een meer gemengd programma.

Oedzge Atzema (Universiteit Utrecht) meent dat Nio in zijn antwoord te veel doet voorkomen alsof de Vinexbewoner een bijzonder soort mens is. Het gewone, in al zijn variatie, is het handelskenmerk van de Vinex.

Ralph Kämena (fotograaf) tot slot heeft veel Vinexwijken gefotografeerd.

Hoe rustig is het overdag in zo’n wijk! Een ontbreken van stedelijk leven dat vaak als een manco gezien wordt gezien. Maar is het niet juist uniek dat je in zo’n relatief hoge woondichtheid zoveel rust kunt vinden? Zeker in vergelijking met de waardering voor stilte op het platteland.

In zijn column tot slot reflecteert Kees Volkers op de afgelopen mooie zomer, met alle overlast vandien.