Het behalen van de EU 2 graden C klimaatdoelstelling: mondiale en regionale emissie implicaties

Ook wordt het effect van verschillende veronderstellingen ten aanzien van baseline emissie scenario's, technologische verbeteringen en vertragingen in het stabiliseren van de mondiale emissies op de uiteindelijke emissiepaden geanalyseerd. Om een zekerheid van meer dan 60% te hebben dat de EU 2 graden doelstelling wordt gehaald, dienen de broeikasgasconcentraties gestabiliseerd te worden op het niveau van 450 ppm CO₂-equivalent of minder (400 ppm), als het 90%-onzekerheidsinterval voor de klimaatgevoeligheid tussen de 1,5 en 4,5 graden C ligt. De mondiale emissies zouden daartoe rond 2015 hun maximum bereikt dienen te hebben, gevolgd door substantiële emissiereducties in de orde van 30% (50%) in 2050.

Om de mondiale emissies binnen 20 jaar hun maximale niveau te laten bereiken zijn in 2020 verdergaande emissiereducties van de industrielanden nodig, in de orde van 15% (30%) onder het 1990-niveau. De ontwikkelingslanden mogen hun emissies laten groeien ten opzichte van het 1990-niveau, maar zullen moeten reduceren ten opzichte van hun baseline (15-20%).

Een verder uitstel van het stabiliseren van de mondiale emissies met meer dan 10 jaar verdubbelt de maximale mondiale reductiesnelheden tot meer dan 5% per jaar, en zal mogelijk leiden tot hoge kosten. Verder zal om de concentratie stabilisatiedoelstellingen van 400 en 450 ppm te halen, het noodzakelijk zijn dat de VS en de voornaamste ontwikkelingslanden hun emissies moeten gaan reduceren binnen 10-15 jaar.