Multi-gas emissieprofielen voor het stabiliseren van broeikasgas concentraties: Gevolgen voor emissies van het houden aan mondiale temperatuurdoelstellingen van 2 graden Celsius

Klimaatgevoeligheid

De onzekerheidsband van de klimaatgevoeligheid is gesteld op 1.5 graden Celsius tot 4.5 graden Celsius. Dan blijkt dat het 2 graden Celsius doel bij het 650 ppmv stabilisatieprofiel alleen binnen bereik is als de klimaatgevoeligheid aan de lage kant zit van die onzekerheidsband. Om het temperatuurdoel van de 2 graden Celsius met grotere waarschijnlijkheid te kunnen halen, zou stabilisatie dus gericht moeten worden op 550 ppmv CO₂-equivalenten. Zonder het toestaan van een overshoot betekent dit stringente restricties voor de mondiale emissies, die niet later mogen pieken dan 2015 - 2020. Deze conclusies zijn ook afhankelijk van de aannames in de zwavelemissies, die niet worden meegenomen in het GWP-concept. In deze studie blijkt de onzekerheid door zwavelemissies niet groter dan 0.3 graden Celsius te zijn, wat verwaarloosbaar is ten opzichte van de onzekerheid in de klimaatgevoeligheid.

Voor onze conclusies hebben we aangenomen dat de niet-CO₂ broeikasgassen 100 ppmv CO₂-equivalenten bijdragen aan de stabilisatieniveaus. Uit een gevoeligheidsanalyse blijkt dat variatie in de bijdrage van niet-CO₂ broeikasgassen resulteert in een ander stabilisatieniveau (plusminus 50 ppmv) en ook een andere temperatuurtoename (plusminus 0.2 graden Celsius) in de komende 100 jaar. Dit wordt verklaard door het feit dat het gebruik van GWP's, met een 100-jarig tijdshorizon, ervoor zorgt dat de bijdrage van kortlevende gassen zoals methaan wordt onderschat. Dit effect is minder zichtbaar op de langere termijn (meer dan 100 jaar), maar zorgt ervoor dat het GWP-concept minder goed bruikbaar is om temperatuurdoelen te vertalen naar equivalente broeikasgas emissiedoelen.