Analyses van opties voor het opnemen van internationale luchtvaart en scheepvaart emissies in een post-2012 klimaat mitigatie regime

Reguleren van internationale transportemissies noodzakelijk voor behalen van klimaatdoelen

De huidige snelgroeiende internationale lucht- en scheepvaartemissies zijn niet opgenomen in de nationale reductiedoelstellingen onder het Kyoto Protocol en worden dus niet gereguleerd.

Analyse van de verschillende opties voor het toewijzen van de emissies aan landen

Deze studie verkent een aantal allocatie-opties voor de zogenaamde bunkeremissies naar landen in een toekomstig klimaatregime en analyseert de implicaties voor de nationale of regionale emissieallocaties en reductiedoelstellingen voor een scenario dat zich richt op een stabilisatie van de broeikasgassen op 450 ppm CO2-equivalent. De volgende twee nationale of regionale allocatieopties die vanuit klimaatbeleid het meest efficiënt lijken, zijn onderzocht.

• allocatie volgens de nationaliteit/registratie (de emissie toeschrijven aan het land waar het vliegtuig of schip staat geregistreerd);
• allocatie volgens bestemming (de emissie toeschrijven aan het land van bestemming).

De consequenties voor de regionale reductiedoelstellingen van deze opties voor deze zogenaamde bunkeremissies onder een post-Kyoto klimaatbeleid zijn geëvalueerd.

Dit rapport presenteert twee scenario’s voor bunkeremissies:

• een basisscenario voor de toekomstige bunkeremissies tot 2050;
• een CO₂-reductiescenario voor deze specifieke sector gebaseerd op een verhoogde verbetering van de energie-efficiency en het gebruik van biobrandstoffen.

De gevolgen van deze allocatieopties voor de nationale of regionale reductiedoelstellingen worden geanalyseerd en de implicaties voor reductiedoelstellingen in de andere sectoren zijn verkend. Ook het beperkte potentieel voor de reductie van de bunkeremissies zelf is geëvalueerd.

Betrekken van internationale transportemissies noodzakelijk voor behalen van klimaatdoelen

Een belangrijke conclusie is dat het betrekken van bunkeremissies in reductiedoelstellingen van de verschillende landen in toekomstig internationaal post-2012 klimaatbeleid kosteneffectiever is dan het niet meenemen en het voeren van apart sectorspecifiek beleid. Het geeft de internationale transportsector de mogelijkheid om de toename in emissies van de sector te compenseren door het inkopen van emissiereducties bij andere sectoren, in plaats van zelf hun emissies te moeten reduceren. De mogelijkheden voor substantiële reducties in de lucht- en scheepvaart zijn slechts beperkt of zeer kostbaar.

Verder blijkt het betrekken in de nationale reductiedoelstellingen ook noodzakelijk voor het bereiken van lange termijn klimaatdoelen.