Hoe verder na de klimaattop?

De uitdaging voor de klimaattop in Parijs van eind 2015 was om afspraken te maken die de temperatuurstijging beperken tot onder de 2°C. Maar ook moest het besef landen dat dit zou betekenen dat een groot deel van de fossiele voorraden onder de grond zal moeten blijven. Om temperatuurstijging te beperken tot 2°C mag vanaf 2014 nog zo’n 1000 gigaton CO₂ uitgestoten worden. De enige manier om hier binnen te blijven én de voorraden te gebruiken is om alle resterende steenkool en de helft van de aardolie alleen te verbranden met CO2-afvang en -opslag (CCS).

Stappen na klimaattop blijven van groot belang

Voor de top hebben landen emissiereductiedoelstellingen op tafel gelegd via 'Intended Nationally Determined Contributions' (INDCs). Daarin werden ook benodigde financiering, noodzakelijke adaptatie en kijk op rechtvaardigheid vastgelegd. Een eerdere analyse van het PBL liet al zien dat deze voorstellen het gat tussen een business-as-usual scenario zonder klimaatbeleid en een kostenoptimaal pad richting 2 graden zou verkleinen tot 12-14 gigaton CO₂-equivalent.

Na de klimaattop lijkt het resultaat te liggen tussen wonder en verdere uitdaging. Een wonder omdat in het akkoord vastgesteld is dat de temperatuurstijging ver onder de 2°C zal moeten blijven en er voorwaarden en bepalingen zijn opgenomen die dit zouden kunnen bewerkstelligen. Er is afgesproken om elke 5 jaar de stand van zaken vast te leggen met de mogelijkheid om reductiedoelstellingen ambitieuzer te maken. Dit alles betekent een verdere uitdaging omdat de reductievoorstellen van landen niet bindend zijn en op dit moment zullen leiden tot een overschrijding van de 2°C-limiet. De stappen na Parijs blijven dus van groot belang.