Besturen in het begin van de warmtetransitie

Subsidies voor individuele woningeigenaren…

Het Rijk en gemeenten kunnen financieel-economische, juridische en communicatieve beleidsinstrumenten inzetten om de warmtetransitie te bevorderen. In de praktijk zetten zij vooral in op financieel-economisch instrumentarium dat gericht is op individuele woning- en gebouweigenaren. Het Rijk stelt bijvoorbeeld subsidies beschikbaar om woningen en gebouwen te isoleren en van zonnepanelen en/of een (hybride) warmtepomp te voorzien. Dat heeft effect: er zijn inmiddels wachtlijsten voor de aanschaf van zonnepanelen en een warmtepomp. Het is belangrijk dat bestuurders, van het Rijk tot aan gemeenten, zich bewust zijn van de mogelijke langetermijn gevolgen van nu door hen ingezet beleidsinstrumentarium

…maken collectieve oplossingen met lagere nationale kosten mogelijk minder aantrekkelijk

Het nu stimuleren van individuele warmteoplossingen kan op termijn de financiële haalbaarheid van collectieve warmteoplossingen verminderen. Naarmate minder woningen en/of gebouwen via bijvoorbeeld warmtenetten van het aardgas losgekoppeld worden, kunnen de (aansluit)kosten die daarvoor gemaakt worden (zonder aanvullend beleid) immers onder minder huishoudens verdeeld worden. Dat kan op termijn tot problemen leiden, omdat vooralsnog veel van collectieve warmteoplossingen wordt verwacht. Vanuit het oogpunt van nationale kosten zijn dergelijke oplossingen - wanneer grootschalig gebruik van groen gas en waterstof vanwege onzekerheden of beschikbaarheid buiten beschouwing worden gelaten - namelijk regelmatig het goedkoopst.