Beheersing van malaria ; een evolutionaire modelleer-strategie

Door een zogenaamd genetisch algoritme aan een dynamisch malaria-epidemiologisch model te koppelen, ontstaat een complex adaptief system dat geschikt is om aanpassingsprocessen te simuleren, zowel binnen de muskietenpopulatie als binnen de parasietenpopulatie. Deze nieuwe modelleerwijze is gebruikt om een aantal strategieën voor malariabeleid te analyseren voor gebieden met hoge en lage endemiciteit.

Een uitvoerige gevoeligheidsanalyse is uitgevoerd voor de resistentieontwikkeling, waarbij is gekeken naar de invloed van migratie van vatbare muskieten en parasieten, de mate waarin insecticiden en medicijnen de muskieten en parasieten bereiken en het initiële resistentie niveau. Verder is de invloed van temperatuursverandering op de verspreiding van malaria bekeken. De resultaten suggereren dat een adequaat gebruik van insecticiden en medicijnen malaria in laag endemische gebieden kan doen verminderen, al zal er beduidende intensivering moeten plaatsvinden indien de gemiddelde temperatuur gaat stijgen. Echter in gebieden met een hoge endemiciteit kan het (inadequaat) gebruik van medicijnen en insecticiden de incidentie van malaria doen stijgen, dit ten gevolge van het verloren gaan van de natuurlijk opgebouwde immuniteit.

Een klimaatverandering kan in deze gebieden tot een (kleine) afname van de incidentie leiden door een stijging van immuniteit van volwassenen. Een duurzaam malariabeleid zal in deze regio's gevonden moeten worden in o.a. het stimuleren van sociaal-economische ontwikkeling en goede (vector-vrije) huisvesting. Deze modelleerwijze is in lijn met het toenemende inzicht dat evolutionaire principes belangrijk zijn in gezondheidswetenschappen.