Een herziene procedure voor het concentreren van organische microverontreinigingen in water

De teststoffen bestaan uit hydrofobe verbindingen met een (polair-)narcotisch werkingsmechanisme, pesticiden, oppervlakte actieve stoffen en organotin verbindingen. De opbrengst van het narcotische testmengsel, met daarin o.a. vluchtige en sterk adsorberende verbindingen, laat een opvallende verbetering zien, nl. van 18 % naar 60 %. De opbrengst van pesticiden is ca. 70 %, evenals in de vorige procedure. Voor het eerst werden surfactanten en organotinverbindingen in het testprogramma opgenomen. De opbrengst van het anionogene LAS en het non-ionogene octaethyleenglycol monotetradecyl ether, die model staan voor de meest gebruikte wasmiddelen, bedraagt 40 % en 80 % respectievelijk.

De opbrengst van organotinverbindingen blijkt nihil, waarmee bevestigd wordt dat de extractieprocedure niet geschikt is voor metalen. Het is essentieel dat het resultaat van de chemische opwerking geschikt is voor het stelsel van toxiciteitsmetingen dat de feitelijke meting van het milieumonster vormt. De opgewerkte watermonsters blijken voldoende compatibel met de bio-assays. Een andere eis die aan de opwerkingsmethodiek gesteld dient te worden, betreft de praktische uitvoerbaarheid. Ten opzichte van de oude methode is sprake van een aanzienlijke verbetering (minder tijdrovend, lager gebruik van dure materialen) waardoor de procedure beter geschikt is voor monitoring van toxisch risico in oppervlaktewater.