Een rekenmethode voor het bepalen van het globale potentieel van Joint-implementation

De doelstellingen worden in multilaterale onderhandelingen geformuleerd en kunnen het uitgangspunt vormen voor bilaterale JI overeenkomsten. Hoe meer de multilaterale doelstellingen zijn gebaseerd op overwegingen van kosten-effectiviteit, hoe minder ruimte er overblijft voor aanvullende JI overeenkomsten. Des te strikter de CO₂ uitstootdoelstellingen, des te groter de noodzakelijke mondiale uitstootvermindering en des te hoger het potentieel voor uitstootverminderende maatregelen in andere regio's. (Echter, vergeleken met minder strikte doelstellingen zal het potentieel voor JI lager zijn, omdat het potentieel is gedefinieerd als de fractie van de noodzakelijke uitstootvermindering.)

JI zou de totale kosten van CO₂ uitstootvermindering met 75 procent kunnen verlagen vergeleken met een situatie zonder JI, afhankelijk van de oorspronkelijke verdeling van CO₂ doelstellingen, het zichtjaar en scenario veronderstellingen. De kostenbesparing voor "donor" landen zou meer dan 50 procent kunnen bedragen, zelfs als zou worden verondersteld dat subsidies voor maatregelen in "gast" landen 50 procent meer zouden bedragen dan de werkelijke kosten. Met JI zou de noodzakelijke binnenlandse uitstootvermindering in "donor" landen met de helft af kunnen nemen. In vergelijking met andere OESO regio's (Japan, Oceanie, Verenigde Staten) zijn de voordelen van JI voor West-Europa gering. Met andere woorden, in een wereldmarkt van JI projecten zou West- Europa stevige concurrentie kunnen ontmoeten.