Evaluation of the Copenhagen Accord: Chances and risks for the 2°C climate goal

Doel klimaattop Kopenhagen dichterbij

Veel landen hebben inmiddels reducties toegezegd aan het klimaatbureau van de VN. De rijke, geïndustrialiseerde landen hebben nieuwe doelen voor het jaar 2020 geformuleerd. Nieuw is dat ook zeven snel groeiende ontwikkelingslanden (China, India, Brazilië, Mexico, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Indonesië) hun doelen in het Akkoord hebben gezet. Alle toezeggingen komen overeen met de aankondigingen die de landen in de aanloop van de top van Kopenhagen gedaan hadden.

Toezeggingen halen 2-gradendoelstelling dichterbij

Het PBL heeft becijferd dat deze toezeggingen bij elkaar opgeteld zorgen voor zestig tot zeventig procent van de mondiale emissiereductie die noodzakelijk is om op weg te blijven voor het halen van de 2-gradendoelstelling.

Als alle landen zich aan hun maximale toezeggingen houden, bedraagt de wereldwijde jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen in 2020 49 miljard ton. Zonder het Akkoord van Kopenhagen zou de uitstoot in 2020 oplopen tot 56 miljard ton. Het wetenschappelijke klimaatpanel IPCC gaat er vanuit dat de wereld in 2020 hooguit 44 tot 46 miljard ton mag uitstoten om binnen de 2-gradendoelstelling te blijven.

Met additionele maatregelen 2-gradendoelstelling haalbaar

Tussen de toegezegde en de voor de doelstelling noodzakelijke terugdringing van broeikasgassen zit een verschil van 3 tot 5 miljard ton. Het PBL heeft een aantal maatregelen doorgerekend, die samen zouden volstaan om dit verschil te overbruggen. In dat scenario zouden China en India hun nationale klimaatbeleid, dat verder gaat dan hun internationale toezegging, volledig in het Kopenhagen Akkoord moeten uitvoeren. De internationaal opererende sectoren scheep- en luchtvaart zouden de verplichting moeten krijgen hun uitstoot terug te dringen. De ruimte voor de geïndustrialiseerde landen om reducties door landgebruik en bossen mee te tellen zou moeten worden ingeperkt. Ontbossing in de ontwikkelingslanden zou moeten worden gehalveerd. Daarbij zouden de geïndustrialiseerde landen hun toezeggingen moeten aanscherpen van 18 procent tot 25 procent reductie van broeikasgasemissies voor 2020 ten opzichte van 1990.

Interpretatie toezeggingen onzeker

Het PBL waarschuwt dat het risico aanzienlijk is dat de broeikasgasuitstoot minder terugloopt dan ingevolge het Kopenhagen Akkoord overeengekomen. De politieke situatie in de VS, waar de senaat nog moet instemmen met een klimaatwet, is onzeker. Verschillende partijen, waaronder de EU, hebben voorwaarden gesteld aan hun hoge bod. Ook een een afgezwakte Amerikaanse doelstelling zou ertoe kunnen leiden dat deze blokken voor hun laagste toezegging kiezen. Lopende discussies over de te hanteren regels voor de administratie van klimaatacties vormen een bedreiging voor de 2-gradendoelstelling. Hierbij gaat het onder andere om het zorgen dat klimaatmaatregelen in ontwikkelingslanden niet worden dubbel geteld (in zowel ontwikkelingsland als het land dat de emissiereductie rechten heeft opgekocht). Tot slot zou het alsnog gebruikmaken van de de overtollige oude CO₂-rechten van Rusland en Oekraïne tot 1,5 miljard ton meer uitstoot kunnen leiden.

Erratum augustus 2010

Op pagina 24 van het rapport wordt gesteld: Mexico wordt verondersteld om 21% in eigen land te reduceren en de resterende 9% met internationale financiering, hetgeen is gebaseerd op de 'UNEP Climate Pledge Tracker'. De Mexicaanse overheid echter heeft geen verdeling gemaakt in hoeveel zij zelf gaat reduceren tot 2020 en hoeveel met internationale steun. De veronderstelling, afkomstig van de 'UNEP Climate Pledge Tracker' (bezocht in maart 2010), is ongeldig. De 'UNEP Climate Pledge Tracker' wordt nu bijgewerkt. De zin in het rapport moet worden verwijderd.

Op pagina 61: Tabel C.1 laat broeikasgasemissies zien voor de EU15 in plaats van de EU27. De broeikasgasramingen voor 1990, 2000 en 2020, moeten respectievelijk 5.9, 5.4 en 5.5 zijn.