Het kwetsbaarheidsprincipe en zijn toepassing op voedselzekerheid

Kwetsbaarheid beschrijft de mate van schade dat een systeem kan ondervinden door blootstelling aan een bepaalde druk en beschrijft daarmee niet duurzame processen. Voor de operationalisatie wordt een raamwerk geïntroduceerd dat bestaat uit de drie elementen van kwetsbaarheid, namelijk blootstelling, gevoeligheid en aanpassingscapaciteit. Het raamwerk maakt gebruik van modelresultaten, indicatoren, die worden geaggregeerd tot een algemene maat van duurzaamheid voor een bepaalde sector of systeem.

De kwetsbaarheid wordt beschreven door de potentiële impact (blootstelling plus gevoeligheid) en de aanpassingscapaciteit, dat wil zeggen de gevolgen die kunnen ontstaan door mondiale veranderingen in het menselijke en milieusysteem en de graad waarin mogelijke aanpassingen de schade kunnen matigen of compenseren.

De voordelen van de benadering zijn de transparantie van het indicatorenraamwerk en de koppeling met simulatiemodellen (bestaande kennis). Om vervolgens deze methodiek te toetsen is het toegepast op het probleem van voedselveiligheid, wat resulteert in een maat voor de kwetsbaarheid van landen voor voedseltekorten. De resultaten van deze analyse zijn op regionale schaal in lijn met de mate van voedseltekorten zoals gerapporteerd door de FAO. Deze gelijkenis geeft aan dat het gekozen indicatoren raamwerk een redelijke proxy geeft voor voedselveiligheid en dat het conceptuele raamwerk goede vooruitzichten biedt voor het toepassen op andere niet duurzame processen.