Karakterisering van regionale concentratievelden van ammoniak 2e fase; vergelijking gemeten concentraties en modelberekeningen

De gebruikte emissies verschillen van elkaar wat betreft het beschouwde gebied, de resolutie en het onderliggende aggregatieniveau. De gemeten concentraties zijn een factor 2 hoger dan de berekende concentraties. De onderschatting van de metingen is voor alle drie de studiegebieden ongeveer even groot. Rekening houdend met de onzekerheidsmarges in de berekeningen kan gesteld worden dat de berekeningen maximaal 60 a 65% van de gemeten concentraties kunnen verklaren. Op basis van vergelijkende meetstudies is het uitermate onwaarschijnlijk dat het verschil tussen gemeten en berekende concentratie verklaard kan worden door een overschatting van de gemeten concentraties. Indien men het resterende verschil, in de genoemde gebieden, wil verklaren door verandering van de emissieniveaus, zullen de huidige emissies met 50 a 70% verhoogd moeten worden.

De vergelijking van de metingen met de modelberekeningen laat zien dat het OPS-model in staat is de ruimtelijke variatie in de gemeten concentraties goed weer te geven, wanneer zowel metingen als berekeningen worden gemiddeld per 5x5 km gridcel. Op basis van emissies met een resolutie van 5x5 km kan ongeveer 80% van de ruimtelijke variatie op 5x5 km schaal worden verklaard. Binnen een 5x5 km grid komen echter grote ruimtelijke variaties van concentratie- en depositiewaarden voor (tot een factor 10). Voor berekeningen van concentraties en deposities op ecosysteemniveau leveren emissiegegevens met een hoger ruimtelijk detail (bijv. 500x500 m en individuele stal- en opslagemissies als puntbron) realistischer schattingen.