Kritische waarden en resultaten van dynamische modellering. CCE Voortgangsrapport 2004

Kritische waarden zijn drempels voor atmosferische depositie waarboven een ecosysteem (bijvoorbeeld bos) bloot staat aan een schaderisico, bijvoorbeeld door verzuring of vermesting. Dynamische modellering geeft informatie over de tijdsduur die nodig is voor herstel van een ecosysteem nadat de kritische drempel niet meer is overschreden. De deelnemende landen werden verzocht om zogenaamde target loads te berekenen, i.e. een depositiewaarde (ontwikkeling) die herstel in een gegeven jaar mogelijk maakt. Teneinde de deelnemende landen te ondersteunen zijn in de afgelopen jaren door het CCE regionaal toepasbare methoden ontwikkeld en trainingsbijeenkomsten georganiseerd.

Zestien landen leverden kritische drempels voor verzuring en vermesting. Elf landen stuurden ook target loads. Verschillende landen gaven aan dat er een herhaald verzoek om data (herfst 2004) nodig is om hun bijdragen te kunnen vervolmaken. Een beschrijving van de bijdragen en werkwijzen van de verschillende landen is ook in dit rapport opgenomen.

De kritische waarden van 2004 werden vergeleken met atmosferische deposities die zijn berekend met het nieuwe EMEP model. Laatstgenoemd model kan ecosysteem-specifieke deposities berekenen, in tegenstelling tot het oude model dat een gemiddelde depositie berekent in elke 150×150 km² roostervierkant. De vergelijking van 2004 kritische waarden met ecosysteem-specifieke deposities leidt tot een vergroting van het ecosysteemgebied in Europa dat aan risico’s van verzuring en vermesting blootstaat. Dit in vergelijking tot in het verleden gemaakte berekeningen. Ecosystemen waarvan de verzuringsdrempel of vermestingsdrempel is overschreden beslaan respectievelijk 11% en 35% van het Europese ecosysteemareaal in 2000. Gegeven de emissieplafonds die in het Gotenburgprotocol (onder de Conventie) en Nationale Emissie Richtlijn (Europese Commissie) zijn vastgesteld, bedragen deze percentages in 2010 respectievelijk 8% en 34%.