PBL-review rekenkundige ondergrens

Op verzoek van het ministerie van LVVN heeft het PBL het expertoordeel van professor Arthur Petersen beoordeeld over een rekenkundige ondergrens voor stikstofdepositie. In deze review concludeert het PBL dat de door de heer Petersen voorgestelde rekenkundige ondergrens redelijk tot goed is onderbouwd. Wel doet het PBL enkele voorstellen om de argumentatie te versterken.

De argumentatie van professor Petersen is logisch opgebouwd en sluit goed aan bij de wetenschappelijke literatuur. Bovendien past zijn redenering bij de gebruikelijke praktijk voor het hanteren van veiligheidsmarges en detectiewaardes bij risicobeoordelingen, zoals bij de toelating en het gebruik van chemische stoffen. Het PBL doet enkele voorstellen om de argumentatie te verbeteren. Daarnaast draagt het PBL een drietal punten aan die de discussie over een rekenkundige ondergrens kunnen verhelderen:

Om te beginnen stelt het PBL voor niet over een rekenkundige ondergrens te spreken maar over een detectiegrens. Dit omdat we in recente discussies hebben gezien dat de term rekenkundige ondergrens tot spraakverwarring kan leiden omtrent de waarde van een nauwkeurig rekenmodel als AERIUS. De nauwkeurigheid van het AERIUS-model is nadrukkelijk iets anders dan de invulling van de rekenkundige ondergrens zoals voorgesteld door professor Petersen. Petersen beschrijft een grens waaronder er met de huidige staat van de wetenschap geen detectie van stikstofdepositie meer plaats kan vinden.
Daarnaast adviseert het PBL om in lijn met de Habitatrichtlijn een duidelijk onderscheid te maken tussen een detectiegrens voor stikstofdepositie voor vergunningverlening en de verplichting van een lidstaat om de natuur te verbeteren.
Tot slot benadrukt het PBL het belang van de bestaande monitoringssystematiek die het mogelijk maakt om cumulaties van activiteiten onder de detectiegrens te registreren.

Drie kaders

Het PBL heeft dit expertoordeel beoordeeld binnen drie kaders:

de Vogel- en Habitatrichtlijnen,
de jurisprudentie waarop professor Petersen zich baseert, en
het huidige beleid rond stikstofdepositie, inclusief de daarbij horende AERIUS-rekensystematiek.

Deze kaders zijn van belang voor het beoordelen van de effecten van een extra strikstofdepositie van 1 mol per hectare per jaar op stikstofgevoelige natuur, het inschatten van de te verwachten cumulatieve impact van activiteiten die onder een detectiegrens ontplooid zullen worden, en het bepalen wie de verantwoordelijkheid heeft voor het voorkomen van mogelijke verslechtering van de natuurkwaliteit door deze cumulatie.