Regionale kosten en baten van alternatieve post-Kyoto klimaat regimes: Vergelijking van varianten van de 'Multi-stage' en 'Per Capita Convergence' regimes

Regionale gevolgen

Binnen de twee stabilisatieprofielen zijn de varianten van het 'Multi-stage' en 'Per Capita convergence' regime geëvalueerd. Voor de Annex I landen zijn de reducties meer afhankelijk van het stabilisatieniveau dan van het type regime. In 2025 leiden de meeste regimes onder het S550e profiel tot een reductie van emissies van 25-50% ten opzichte van 1990 niveau (range afhankelijk van regio en regime). Voor de niet-Annex I landen zijn de reductiedoelstellingen meer gedifferentieerd, zowel wat betreft regiem als voor verschillende tijdsperiodes. Onder alle regimes is vroege toetreding van de (belangrijkste) niet-Annex I landen noodzakelijk. Vier groepen van regio's met vergelijkbare kostenniveaus ten opzichte van hun BNP kunnen worden geïdentificeerd. De studie toont daarnaast dat klimaatbeleid kan leiden tot belangrijke nevenvoordelen, zoals een afname van de emissies van zwavel- en stikstofoxide.

Conclusies

Samengevat, toont de studie aan dat in evaluatie van verdelingsregimes het niet voldoende is alleen naar de initiële allocatie te kijken, maar dat ook de bestrijdingkosten en consequenties voor energiehandel meegenomen moeten worden. De voordelen van het meedoen in emissiehandel en het reduceren van regionale luchtverontreiniging kunnen het mogelijk maken voor ontwikkelingslanden om deel te nemen aan het reduceren van mondiale broeikasgassen tegen lage kosten of zelfs opbrengsten. Echter, om de politieke haalbaarheid te vergroten zullen zowel het niveau als de vorm van de verplichtingen zo moeten worden gekozen dat economische risico's worden vermeden.