Responsibility for past and future global warming: time horizon and non-linearities in the climate system

De analyse laat zien dat naarmate de historische emissies vanaf een vroeger tijdstip worden meegenomen de bijdrage van Annex-I regio's aan totale klimaatverandering in 2000 hoger wordt. Als het eindjaar verder in de toekomst wordt gekozen, dan neemt de bijdrage van niet-Annex-I landen toe, vanwege sterk groeiende emissies in de 21ste eeuw. Door het evaluatiejaar te kiezen later dan het eindjaar van de emissies worden ook de vertraagde klimaateffecten van emissies meegenomen. Hoe groter het gat tussen eindjaar en evaluatiejaar, hoe meer de bijdrage van niet-Annex-I landen afneemt, met name door het relatief grote aandeel van methaan in de totale emissies, met een korte verblijftijd in de atmosfeer.

Ons voorstel voor een nieuwe 'niet-lineaire', maar transparante, methode om de bijdrage van landen aan de totale verhoogde CO₂ concentratie te berekenen verlaagt de bijdrage van Annex-I landen. Het effect is groter dan dat van niet-lineariteit in stralingsforcering (verzadiging), met tegengesteld teken. Aangezien het laatste effect toeneemt in de tijd, heffen de twee effecten elkaar vrijwel op tegen het eind van de 21ste eeuw. De analyse is uitgevoerd voor verschillende aggregaties van landen binnen de klimaatconventie (Annex-I/non-Annex-I, 4 IPCC SRES regio's, of 17 kleinere RIVM IMAGE-regio's). Er bestaat aanzienlijke heterogeniteit binnen geaggregeerde IPCC groepen, zodat algemene conclusies met betrekking tot groepen als geheel niet gelden voor elke kleinere emissie-eenheid (land) daarbinnen.