Ruimte in debat 2007/01

Inhoud

Met een nieuwe demografische context van krimp in het verschiet, dienen gemeenten extra goed na te denken over de gewenste omvang en kwaliteit van de woningvoorraad, stellen Frank van Dam, Femke Verwest en Carola de Groot (RPB) in hun essay.Gezien de intergemeentelijke concurrentieslag om bedrijven en bewoners die dreigt, moet worden gewaakt voor overbodige ruimtelijke investeringen en het zinloos verspillen van open ruimte. Hier zien zij een coördinerende taak voor de provincie.

Jan Kleine (directeur PAU) benadrukt dat we het nu vooral ook over strategieën en instrumenten in het kader van krimp moeten hebben. Daarbij moet ook veel beter worden geleerd van wat er ‘in de regio’ nu al in het kader van krimp wordt gedaan. Aan de hand van de Blauwe Stad en Delfzijl laat hij zien dat zonder forse overheidsinvesteringen de gewenste vernieuwingsimpulsen uitblijven. En dat vraagt om een actieve overheid.

Pieter Hooimeijer (Universiteit Utrecht) erkent dat krimp een probleem is voor Heerlen, Kerkrade, Delfzijl en Sluis. Voor de rest van Nederland meent hij echter: eerst zien, dan geloven.

Marijn van der Wagt (Ministerie van VROM, DG Ruimte) tot slot schetst enkele situaties in het buitenland, met voorbeelden van postindustriële krimp en krimp op het platteland. Situaties waarvan Nederland kan leren.

In 2007 is Fred Schoorl (directeur van hetnirov) onze vaste columnist. Hij kijkt vooruit naar Balkenende IV en trekt een vergelijking met de planoloog Philips II: centraal wat moet of decentraal wat kan?