Transitioneel arbeidsmarktgedrag en de kans op (echt) scheiding

Het idee dat betaalde arbeid van vrouwen samengaat met een hogere scheidingskans wordt lang niet altijd empirisch ondersteund. Ook de hoogte van het eigen inkomen van vrouwen heeft geen grote invloed op differentiatie in (echt)scheiding. Terwijl werk en hoogte van het eigen inkomen van vrouwen geen rol van betekenis spelen, is dat bij mannen juist wel van invloed op hun scheidingskansen. Werkende mannen hebben significant lagere kansen om te scheiden. Bovendien blijkt dat hoe meer ze verdienen, en dus hoe meer wordt beantwoord aan de rol van kostwinner, hoe lager het risico wordt dat ze ooit gaan scheiden. Betaalde arbeid van mannen gaat dus samen met stabielere relaties. Voor vrouwen geldt dat een hoger huishoudinkomen samengaat met een lagere scheidingskans. Het totale huishoudinkomen differentieert de scheidingskansen van mannen juist niet.

Uit de onderzoeksresultaten blijkt dat niet-werkende vrouwen zonder inkomen vrijwel altijd lagere scheidingskansen hebben dan niet-werkende vrouwen met een uitkering als inkomensbron, ongeacht of het om een arbeidsongeschiktheids- of een werkloosheidsuitkering gaat of een pensioen. Voor mannen geldt ook dat werk en de oorzaak van non-participatie (pensionering, werkloosheid of arbeidsongeschiktheid) verschillende effecten hebben op hun echtscheidingskans. Een ander verschil tussen mannen en vrouwen is het effect van pensioen. Een eigen pensioeninkomen leidt bij vrouwen tot een hogere (echt)scheidingskans, bij mannen tot een lagere. Voor vrouwen geldt wellicht dat een eigen pensioeninkomen de drempel tot echtscheiding verlaagt.