Bebossing kan klimaatverandering tegengaan, maar niet onbeperkt
Bebossing kan een belangrijke bijdrage leveren aan het beperken van klimaatverandering doordat bomen CO2 uit de lucht halen. Inzetten op relatief goedkope bebossing moet echter niet leiden tot minder investeringen in bijvoorbeeld hernieuwbare energie of elektrisch rijden, omdat op lange-termijn volledige decarbonisering van het energiesysteem de oplossing is voor het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen. Daarnaast heeft bebossing veel ruimte nodig wat negatieve gevolgen kan hebben voor de voedselvoorziening.
Dit concluderen onderzoekers van het PBL, de Universiteit Utrecht en Wageningen Economic Research in een artikel in Global Change Biology. Bebossing als oplossing voor het klimaatprobleem krijgt veel aandacht, denk bijvoorbeeld aan het compenseren van vliegreizen of CO2-neutraal tanken. In deze studie is in detail gekeken naar het potentieel en de kosten van bebossing voor het tegengaan van klimaatverandering. Daarnaast is gekeken naar de risico’s en de negatieve bijeffecten van grootschalige bebossing voor het halen van de klimaatdoelen.
Bebossing relatief goedkoop, maar risico voor de voedselvoorziening
Het onderzoek laat zien dat bebossing al tegen relatief lage prijzen rendabel is: tegen een prijs van $50/tCO2 is het mogelijk om in 2050 1,5 GtCO2 (gigaton CO2) per jaar uit de atmosfeer te halen. Dit betekent dat het implementeren van een 2 graden klimaatdoelstelling tegen de laagste kosten leidt tot grootschalige toepassing van bebossing: in zo’n scenario wordt cumulatief 410 GtCO2 vastgelegd door bebossing tot het eind van de eeuw. Ruim 50% van deze opslag vindt plaats in Latijns Amerika en Sub-Sahara Afrika. Dit is een risico omdat de langdurige opslag van CO2 afhankelijk is van de kwaliteit van overheden in deze regio’s.
Bebossing heeft daarnaast veel land nodig: 11 miljoen km2 in het 2 graden scenario. Ter vergelijking, in de wereld is er momenteel 16 miljoen km2 akkerland. Als er geen extra maatregelen worden genomen zoals verhoogde efficiëntie in de landbouw of dieetverandering kan de toegenomen vraag naar land een negatief effect hebben op de voedselvoorziening en leiden tot voedselschaarste en hongersnood.
Rekening houden met negatieve effecten van bebossing is cruciaal
Een recent artikel in Science door Jean-Francois Bastin (en anderen) van het Crowther Lab van ETH Zürich betoogt dat bebossing de beste manier is om klimaatverandering tegen te gaan. Zij concluderen dat er een cumulatief potentieel van 730 GtCO2 van bebossing is, ruimschoots meer dan de 410 GtCO2 van de studie van PBL, Universiteit Utrecht en Wageningen Economic Research. Bastin besteedt echter geen aandacht aan de nadelen van bebossing voor de voedselvoorziening of de risico’s voor bredere mitigatiestrategieën naar ambitieuze klimaatdoelen.
De studie van PBL, de Universiteit Utrecht en Wageningen Economic Research laat zien dat het cruciaal is om beleid te ontwikkelen dat rekening houdt met de risico’s en negatieve bijeffecten van bebossing, om zo de klimaatdoelen op een duurzame manier te bereiken.
