Setting national emission ceilings for air pollutants: policy lessons from an ex-post evaluation of the Gothenburg Protocol

Het onderhavige onderzoek kijkt voor zes landen naar de oorspronkelijke ramingen en vergelijkt die, gemaakt door zes landen in 1999 met behulp van het RAINS model, die geleid hebben tot het vaststellen van hun respectievelijke emissieplafonds in het Gothenburg Protocol voor 2010. Deze data zijn vergeleken met recente data uit de Emissieregistraties en de kortetermijnverwachtingen tot aan 2010.

Deze recente vergelijkingen geven aan dat er omvangrijke neerwaartdse trends in verontreinigende emissies zijn bereikt en, alhoewel de uitdagingen om aan de vastgestelde plafonds te voldoen blijven bestaan, is er een duidelijke indicatie van de bijdrage het potentieel van zulke internationale verdragen en de bijkomende wettelijke en beleidsgestuurde mechanismen.

Echter, in een proces dat als doel heeft wordt geleid door het bereiken van om de het maximaal haalbare voor internationale milieudoelen te halen tegen de minste kosten, zijn er uit de recente ervaringen waardevolle lessen te trekken. Vooral in relatie tot de nauwkeurigheid van de energieramingen en de veronderstellingen over de effectiviteit van beleidsmaatregelen is veelal sprake van systematische afwijkingen. aannames voor andere relevante variabelen in het modelleringsproces.

Met deze lessen als uitgangspunt opent deze studie het debat over de rol van beter geschikte mechanismen voor het omgaan met onzekerheden in onderhouden van internationale verdragen en de naleveing van de afspraken op de lange termijn.