Wat betekent het Parijsakkoord voor het Nederlands langetermijn-klimaatbeleid?

Parijs-akkoord betekent halvering Nederlandse CO₂-uitstoot  in 2030

Afhankelijk van de verantwoordelijkheid die Nederland neemt bij het aanpakken van klimaatverandering, zou  de CO₂ uitstoot voor het behalen van de 2^oC-doelstelling in 2050 moeten zijn gedaald met zo’n 85-95% ten opzichte van 1990. Voor de 1,5 ^oC-doelstelling komt dit neer op een emissiereductie van meer dan 100%.

Voor beide doelstellingen geldt dat Nederland in 2030 de emissies met zo’n 40-50% zou moeten reduceren.

Beleid in Nederland leidt niet tot reductie overeenkomstig met de Parijsdoelen

De Nederlandse broeikasgasemissies dalen nu tamelijk geleidelijk: de emissiereductie in de laatste 10 jaar bedroeg zo’n 0,7 procentpunt per jaar voor alle Kyoto-broeikasgassen en ongeveer 0,5 procentpunt per jaar voor alleen CO2 (ten opzichte van het emissieniveau in 1990). Om de doelen voor 2030 en 2050 uit de illustratieve berekeningen te halen zou de jaarlijkse reductie 2,6-2,8 procentpunt moeten bedragen van het emissieniveau in 1990.

Volgens de recent uitgebrachte Nationale Energieverkenning van het PBL en ECN zullen de CO₂ emissies bij voortzetting van het huidige beleid slechts met 12% dalen in 2030 ten opzichte van 1990.  

Naar een koolstofarm energiesysteem

Scenario’s voor energietransitie laten zien dat met technische maatregelen en gedragsverandering dergelijke grote reducties in principe haalbaar zijn. Voor het ondersteunen van zo’n transitie is het belangrijk dat Nederland een langetermijnperspectief formuleert en zorgt voor een stabiel investeringsklimaat dat op dit perspectief is afgestemd.

Wanneer het Nederland niet lukt om op korte termijn een trendbreuk in CO₂ emissies te realiseren richting een koolstofarm energiesysteem, is het onwaarschijnlijk dat deze ambitie op tijd zal worden bereikt.