Parijs-akkoord betekent halvering Nederlandse CO2 uitstoot in 2030
Het huidige klimaatbeleid in Nederland strookt niet met de ambitieuze doelstellingen uit het Parijs-akkoord. Afhankelijk van de verantwoordelijkheid die Nederland neemt bij het aanpakken van klimaatverandering, zou de CO2-uitstoot voor het behalen van de 2oC-doelstelling in 2050 moeten zijn gedaald met zo’n 85-95% ten opzichte van 1990. Voor de 1,5oC-doelstelling komt dit neer op een emissiereductie van meer dan 100%. Voor beide doelstellingen geldt dat Nederland in 2030 de emissies met zo’n 40-50% zou moeten reduceren. Dit blijkt uit nieuw onderzoek van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).
Doelstellingen van Parijs vertaald
De onderzoekers vertaalden de doelstellingen van Parijs naar de situatie in Nederland. Hiervoor combineerden zij kennis rond het klimaat en mogelijke reducties met de maatschappelijke keuzes die gemaakt moeten worden bij het vertalen van het Parijsakkoord naar de Nederlandse emissieopgave. Deze betreffen onder meer de exacte temperatuurdoelstelling (1.5oC of 2oC), de kans op het behalen van dit doel en de rol van negatieve emissies (landen kunnen hun koolstofbudget op de korte termijn verruimen door in de toekomst CO2 actief uit de lucht te halen). Ook de mate van verantwoordelijkheid die Nederland neemt bij het aanpakken van het klimaatprobleem, is bepalend.
Emissies gehalveerd in 2030
Als Nederland besluit het nationaal klimaatbeleid in te vullen conform het Parijsakkoord, laten illustratieve berekeningen van het PBL zien dat het beleid zich moet richten op 40-50% emissiereductie van CO2 in 2030 ten opzichte van 1990, evenals een reductie van 85-100% in 2050. Voor de 1,5 oC-doelstelling is zelfs 100% reductie nodig in 2050.
Volgens de recent uitgebrachte Nationale Energieverkenning van het PBL en ECN zullen de CO2 emissies bij voortzetting van het huidige beleid slechts met 12% dalen in 2030 ten opzichte van 1990.
Naar een koolstofarm energiesysteem
Scenario’s voor energietransitie laten zien dat met technische maatregelen en gedragsverandering dergelijke grote reducties in principe haalbaar zijn. Voor het ondersteunen van zo’n transitie is het belangrijk dat Nederland een lange-termijn perspectief formuleert en zorgt voor een stabiel investeringsklimaat wat op dit perspectief is afgestemd. Wanneer het Nederland niet lukt om op korte termijn een trendbreuk in CO2 emissies te realiseren richting een koolstofarm energiesysteem, is het onwaarschijnlijk dat deze ambitie op tijd zal worden bereikt.
