Triomf van de stedelijke voorkeur

Aantrekkingskracht van de stad

Onder jongeren heeft de stad duidelijk aan aantrekkingskracht gewonnen. Voor gezinnen geldt dat hun woonvoorkeuren in de loop van de tijd nauwelijks zijn gewijzigd, maar dat hun mogelijkheden om in de stad te blijven wonen zijn toegenomen.

In de jaren ’70 en ’80 werden er vooral eengezinswoningen in de omliggende (groei)gemeenten gebouwd en niet zo zeer in de grote steden zelf. Dat is met de realisatie van de Vinex-wijken binnen de grootstedelijke gemeentegrenzen omgeslagen. Het urbane ideaal is daarmee steeds bereikbaarder geworden, al moet hierbij worden aangetekend dat dit vooral geldt voor gezinnen met een hoger inkomen.

Het urbane ideaal bij oplopend woningtekort

De mate waarin gezinnen in de steden (kunnen) blijven wonen hangt echter af van de mogelijkheden die de stedelijke woningmarkt hen biedt. Deze mogelijkheden staan momenteel onder druk. In de afgelopen jaren is het woningtekort namelijk fors opgelopen, met name in de steden in de Noordvleugel van de Randstad. Dit heeft geresulteerd in weer sterk gestegen woningprijzen en in een toegenomen (gedwongen) vertrek van gezinnen uit de stad. Het woningtekort wordt inmiddels alom gezien als een van de meest urgente opgaven voor de (Rand-)stedelijke woningmarkt. Zowel vanuit bestaande (en zeer robuuste) woonlocatievoorkeuren, als vanuit beleidsoverwegingen ten aanzien van mobiliteitsbeperking en stimulering van de regionale economie, ligt het voor de hand om in de steden zowel voor jonge huishoudens (starters) als gezinnen geschikte woningen bij te bouwen.