Infrastructuur en verstedelijking: kennis en beleid voor een betere afstemming

Een goede afstemming komt niet altijd vanzelf op gang

Verstedelijking en infrastructuur staan bij zowel het Rijk als de regio sterk in de belangstelling. Bovendien is er een toenadering zichtbaar tussen beide terreinen, denk aan de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte, de nieuwe aanpak voor bereikbaarheidsopgaven van het ministerie van IenM en het Meerjarenprogramma Infrastructuur, Ruimte en Transport. Tegelijkertijd constateren we dat deze afstemming niet vanzelf op gang komt. We zien drie kloven: tussen de beleidstheorieën en financieringsstromen in de beleidsvelden ruimte en infrastructuur, tussen centraal beleid en decentrale, regionale planvorming en tussen relatief abstracte nationale belangen en concrete projecten.

Tien oplossingsrichtingen

Om deze kloven te overbruggen is inzicht nodig in verschillende onderwerpen, variërend van de samenhang tussen stedelijke functies, infrastructuur en mobiliteitspatronen, verbindingen tussen ruimtelijke schaalniveaus, communicatie tussen bestuurslagen en de koppeling van geldstromen tot het opruimen van belemmerende instituties. In deze paper bespreken de auteurs tien oplossingsrichtingen uit de literatuur, de planningspraktijk, de beleidsstukken, het vakdebat en het publieke debat, variërend van knooppuntontwikkeling tot gebruik maken van ruimtelijke nabijheid, van faciliteren van mobiliteitsketens tot corridorontwikkeling en van decentralisatie tot kleinschalig ontwikkelen.

Voor acht fysiek-ruimtelijke oplossingsrichtingen brengen de auteurs in beeld welke doelen worden nagestreefd en welke dilemma’s en valkuilen in de praktijk zijn te verwachten. Twee van de meest genoemde oplossingsrichtingen werken zij nader uit: de knooppunt- en de corridorontwikkeling.